TUSA’İ
TUSAİ’YYAT :
Kelime olarak “dokuzlu”
manasına gelen tusâ'înin çoğuludur. Hadis ilminde son ravisi ile Hz. Peygamber
(s.a.s) arasında dokuz ravi bulunan âlî isnadlarla rivayet edilen hadisleri
ifade eden bir tabirdir.
Genellikle âlî isnada
önem veren muhaddisler, yaşadıkları devir itibariyle Hz. Peygamber'e aralarında
dokuz ravi olan âlî isnadla ulaşarak rivayet ettikleri hadisleri ayrı bir cüzde
toplamışlardır. Bu cüzlere de tusâ'iyyat denilmiştir. Tusâ'iyyât içinde İbrahim
b. Muhammed et-Taberi, Ebu Umer Abdulaziz b. Muhammed b. Cemâ'a el-Kinâni'nin
cüzleri meşhurdur.